Οι Ανδηγαυοί

Ο Κάρολος Α΄ Ανδηγαυός επιβάλλει στην Κέρκυρα έναν νέο τρόπο διοίκησης. Ορίζει αντιπρόσωπό του έναν Αντιβασιλέα και χωρίζει το νησί σε τέσσερις διοικητικές περιοχές (του Όρους, του Γύρου, της Μέσης και της Λευκίμμης). Ο διοικητής κάθε περιοχής ονομάζεται Βάιλος. Συγχρόνως, τα μεγάλα κτήματα, «τιμάρια», παραχωρούνται σε βαρόνους από την Προβηγκία και την Ιταλία. Έτσι, εγκαθιδρύεται το φεουδαρχικό σύστημα της δυτικής Ευρώπης, σύμφωνα με το οποίο οι αγρότες κάτοικοι του νησιού γίνονται ουσιαστικά δουλοπάροικοι. Οι Ανδηγαυοί, καθώς εξυπηρετούν τα συμφέροντα του συμμάχου τους Πάπα, προσπαθούν να επιβάλουν τον καθολικισμό στο νησί, προσβάλλοντας ποικιλοτρόπως το θρησκευτικό αίσθημα των ντόπιων. Με την κατάργηση του αξιώματος του Μητροπολίτη και την τοποθέτηση στη θέση του ενός ιεράρχη κατώτερου βαθμού με τον τίτλο του Μεγάλου Πρωτοπαπά ταπεινώνουν την Ορθόδοξη Εκκλησία. Μετατρέπουν πολλούς ορθόδοξους ναούς σε καθολικούς και ο μητροπολιτικός ναός των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στο Παλαιό Φρούριο, που βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο της πόλης, δεν αποτελεί εξαίρεση. Δεν θα ήταν ίσως άστοχο να ειπωθεί ότι οι Κερκυραίοι δεν επιλέγουν τυχαία την υψηλότερη κορυφή του νησιού, στο βουνό του «Παντοκράτορα», για να ιδρύσουν εκεί το 1347 το μεγάλο ομώνυμο μοναστήρι, καθώς σημειολογικά ερμηνεύεται ως αντίδραση στην απώλεια του μεγάλου Μητροπολιτικού τους Ναού στην κορυφή του Παλαιού Φρουρίου. Μέχρι σήμερα το μοναστήρι αυτό χαίρει μεγάλου σεβασμού και εκτίμησης από τους Κερκυραίους, ενώ η γιορτή του στις 6 Αυγούστου τιμάται πάντα με εξαήμερο πανηγύρι. Κατά το τέλος της περίοδου αυτής και ύστερα αρχίζει σταδιακά η μετακίνηση των Εβραίων έξω από το Παλαιό Φρούριο προς το «μπόργκο» και η εγκατάσταση τους στο Καμπιέλλο, στην πρώτη εβραϊκή συνοικία, στο λόφο απέναντι από την Αντιβουνιώτισσα, γνωστό από τις πηγές ως «Οβριοβούνι».

πηγη: Μουσείο Αντιβουνιώτισσας